Jedan od najznačajnijih hramova koji je otkriven na Halkidikiju je taj Zeusa Amona, koji je otkriven 1969. prilikom izgradnje hotela, kada je došlo do delimičnog uništenja osnove (kripida) hrama. Arheološka ispitivanja koja su nastavljena u narednim godinama, 1970.,1971. i 1973. pokazala su da su na ovom delu poluostrva Kasandra u drugoj polovini VIII veka pre n.e., kolonisti iz grada Afitis sa Evije podigli hram Dionisu kojeg su obožavali zajedno sa Nimfama, u pećini ispod stene na jugozapadnom obronku sela. Obožavanje u pećini , gde su vernici dolazili uklesanim stepeništem, nastavilo se i tokom narednih vekova sve do II veka pre n.e. 

Na ravnici,u severnom delu sela, podignut je pred kraj V veka pre n.e. hram boga egipatskog porekla Zeusu Amona. U početku, pred kraj V veka pre n.e. sagrađen je kameni oltar, a kasnije u drugoj polovini IV veka pre n.e., pored oltara je sagrađen hram dorskog stila okružen stupovima sa kamenim pervazom (gornji deo), koji je krajem III i početkom II veka pre n.e., nakon štete koju je hram doživeo, zamenjen mermernim. Krov su krasili glineni crepovi, reljefni i ofarbani. Hram je moguće projektirati zahvaljujući arhitektonskim elementima koji su pronađeni. 

Tokom rimskog perioda (I-II vek n.e.) hram je iznova građen, od njegovih materijala su sagrađeni na južnom, užem delu dve stepenaste građevine (kerkide), dok je između njih na starom oltaru sagrađen novi, manji oltar. Vernici su verovatno sedeći na otvorenom prostoru, pratili događanja. Na osnovu arheoloških nalaza da se zaključiti da je rimski period hrama trajao sve do perioda naslednika Konstantina Velikog, kada je najverovatnije hram potpuno uništen. Deo staro-hrišćanskog kupatila koje iskopano na severnom kraju sela, verovatno je u vezi sa nastavkom obožavanja u prvim hrišćanskim vekovima, kao i u kasnijem srednje-vizantijskom periodu. Napuštanju hrama sledilo je razgrađivanje ruševina od strane monaha ruskog manastira Pantelejmon, čijoj je parohiji pripalo ovo područje.