ΜΟΝΗ ΔΕΚΑΤΗ
Δυτικά του Αγίου Όρους, σε ύψος 30 μέτρων από τη θάλασσα, μεταξύ των Μονών Ξενοφώντος και Ζωγράφου, βρίσκεται η Μονή του Δοχειαρίου. Η αγιορείτικη παράδοση αναφέρει ότι η Ιερά Μονή Δοχειαρίου ιδρύθηκε από τον μοναχό Ευθύμιο, μαθητή του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτη. Ο Ευθύμιος, αφού μόνασε στη Λαύρα έχοντας το διακόνημα του Δοχειάρη, ίδρυσε στη νοτιοδυτική πλευρά του Άθω τη νέα Μονή, που πήρε το όνομά της από το διακόνημα του ιδρυτή της. Από τις αρχές του 11ου αιώνα η Μονή αναφέρεται σε αγιορείτικα έγγραφα και Τυπικά και η πορεία της θα είναι παρόμοια με αυτή των άλλων Μονών. Μετά από την περίοδο ακμής, στον 11ο και 12ο αιώνα, θα γνωρίσει αργότερα τη λαίλαπα των πειρατικών επιδρομών και τις διώξεις των Λατίνων και των Ενωτικών. Η περίοδος της παρακμής της θα διακοπεί στα μέσα του 16ου αιώνα, όταν ο Πατήρ Γεώργιος από την Αδριανούπολη θα μονάσει στην ερημωμένη σχεδόν Μονή και θ’ αφιερωθεί με όλες τις δυνάμεις του στην αναβίωσή της. Στο έργο του αυτό θα βρει συμπαραστάτες τον ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Αλέξανδρο και τη σύζυγό του Ρωξάνδρα, που θα της δωρίσουν σημαντικά ποσά και κτήματα, επιτρέποντάς της να λειτουργήσει εκ νέου. Στην αναγέννηση αυτή της Μονής συμπαραστάτης του Γεωργίου θα είναι και ο Μητροπολίτης Μολδαβίας Θεοφάνης, που στο τέλος της ζωής του θα παραιτηθεί από το αξίωμά του για να ζήσει εκεί σαν ασκητής. Το Καθολικό της Μονής είναι αφιερωμένο στην εορτή των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Ανάμεσα στα δέκα παρεκκλήσια, που βρίσκονται στην αυλή της Μονής, ξεχωριστή θέση κατέχει το παρεκκλήσι της Γοργοϋπηκόου με την ομώνυμη εικόνα της Παναγίας από τις πιο γνωστές του Αγίου Όρους. Λόγω της περιορισμένης εκτάσεως της αυλής, το Καθολικό της Μονής είναι ιδιαίτερα υπερυψωμένο και είναι έργο του 16ου αιώνα. Αγιογραφήθηκε στα 1568, από τον Κρητικό ζωγράφο Τζώρτζη, αλλά επιζωγραφίσθηκε στα 1855, με αποτέλεσμα να χαθεί σημαντικό μέρος του εικονογραφικού του κύκλου.